Vertelling

De vorige keer hoorden we hoe Mozes tegenstribbelend toch naar God luisterde, en over de moeite die Mozes en Aäron moesten doen om de farao ertoe te bewegen de Israëlieten vrij te laten. Tot nu toe is dat niet gelukt, ook al had God al vijf verschillende plagen over Egypte laten komen: bloedwater in de Nijl, kikkers, muggen, steekvliegen en zelfs veepest. Hoe nu verder?

(Ex. 9) God zei: gooi voor de farao maar handen vol roet in de lucht, zodat het overal heen waait, over heen het land. En iedereen die geraakt wordt door het roet zal vreselijke zweren krijgen. Daar zal hij van leren! Mozes deed zoals God gezegd had. Maar nee, de farao weigerde hardnekkig ze te laten vertrekken.

Mozes, zei God, ga nóg een keer naar de farao en zeg hem dat hij mijn volk moeten laten gaan. Als hij dat niet doet, laat ik morgenochtend het hele land kapot hagelen, met hagelstenen zoals nog nooit in Egypte zijn gevallen. (En Egypte is een warm land, waar ze eigenlijk helemaal geen hagel kennen.) En het hagelde en bliksemde, vuur schoot door de lucht. En alle koeien die niet op tijd binnen waren gehaald werden gedood door de hagelstenen. En alle planten werden er door  verpletterd, de bomen knapten af. Maar niet in de streek waar de Israëlieten woonden...
En de farao liet Mozes komen en zei: Mozes, ik heb het fout gedaan, jullie God is werkelijk machtig. Jullie mogen gaan waarheen je wilt, maar laat God de hagelbuien doen ophouden ... asjeblieft. Toen Mozes buiten de stad was hief hij zijn handen op naar God, en meteen hield het op met hagelen. Maar toen de farao dat zag, kreeg hij spijt en liet de Israëlieten niet weg gaan.

(Ex. 10) Mozes en Aäron moesten wéér naar de farao. Als u ons niet meteen vrij laat, stuurt God zoveel sprinkhanen, dat je de grond niet meer kunt zien. Ze zullen alles kaal vreten wat er maar is, en overal in jullie huizen zitten. De dienaren van de farao zeiden tegen hem: heer, laat de Joden alstublieft gaan, voordat we nog meer ellende over ons heen krijgen! Nou, OK, zei de farao tegen Mozes, jullie mogen gaan, dat wil zeggen alleen de mannen, de anderen moeten hier blijven wachten tot jullie terug zijn. En hij joeg Mozes en Aäron zijn paleis uit. God zei: Mozes, strek je armen uit over het land. En er stak een oostenwind op die eindeloze zwermen sprinkhanen meevoerde, miljoenen en miljoenen waren het, en die vraten alles op wat de hagel nog had achter gelaten, zodat er geen groen sprietje meer overbleef in heel het land Egypte. De farao schrok vreselijk en zei tegen Mozes. Mozes, laat asjeblieft die rotbeesten weggaan, ik laat jullie al vrij! En er kwam een westenwind die alle sprinkhanen de Rietzee in blies. Mochten ze nu eindelijk weg? Nee, alweer niet!

God zei: dan maak ik het drie dagen donker in heel Egypte. En dat gebeurde. Niemand kon een hand voor ogen zien. Iedereen was te bang om van zijn plaats op te staan, drie dagen lang. Maar... in het gebied waar de Joden woonden was het prachtig weer met volop licht! Ga maar gauw met al je mensen, ook de kinderen mag je meenemen, riep de farao wanhopig. Alleen je vee moet je hier laten. Komt niets van in, riep Mozes, alles en iedereen gaat mee! En de farao riep woedend: uit mijn ogen of ik vermoord je!

(Ex. 11) Toen moest Mozes aan al zijn mensen vertellen dat God die nacht alle oudste zonen in elk gezin zou laten dood gaan, maar dat alle Joden hun deurpost moesten insmeren met bloed van een pasgeslacht lam. Dan kon God zien waar zij woonden en hun huis voorbij gaan. Alle Israëlieten moesten zich klaar maken voor de reis en het vlees opeten samen met ongerezen broodkoeken, klaar om te vertrekken zodra het kon. (Ex. 12) Aan deze dag moesten ze elk jaar terugdenken; ze noemden het Pascha of Pesach.
En 's nachts klonk een luid gejammer door het hele land, want in alle Egyptische gezinnen was de oudste zoon dood gegaan. En de farao liet Mozes komen en zei: vertrek vannacht nog met al je mensen en je vee, maar ga alsjeblieft weg, ver weg! (Ex. 13) En de Joden trokken weg, onder leiding van Mozes.

(Ex. 14) Maar toen Mozes en zijn volk vertrokken waren, kreeg de farao weer spijt. Hij liet een strijdwagen klaar maken en ging met honderden soldaten met wagens en paarden achter de Joden aan. Toen ze vlak bij de zee waren zagen de mensen in de verte de soldaten aankomen en werden bang: waarom laat je ons in de woestijn vermoorden, Mozes? Konden we niet rustig in Egypte dood gaan? God zal voor ons zorgen, wees maar niet bang, riep Mozes. En God zei: steek je staf over het water van de zee. Dat deed Mozes, en er stak een sterke wind op die de hele nacht hard woei en het water van de zee opzij blies. Er ontstond een droog pad, midden door de zee heen.

Activiteit

Bedoeling

Deze pagina is onderdeel van het project Op weg naar het beloofde land. Dit project is geschikt voor de Veertigdagentijd, maar kan ook als zelfstandig project worden gebruikt.

Voorbereiding

Gebruik de materialen van de beschrijving van het  Vastenproject Op weg naar het beloofde land.

• Maak voor ieder kind een afdruk van het eerste verkleinde bordspeldeel (met de nummers 17 t/m 24)
• Maak voor ieder kind een afdruk van de ongenummerde pagina
• Zorg voor afdrukjes van de pagina's met de nummers 17 t/m 24

Uitvoering

Vertel het verhaal. Gebruik de bovenstaande tekst of lees voor uit een van de kinderbijbels.

Deel de pagina's 17 t/m 24 uit aan de kinderen en laat ze het tafereel tekenen dat erbij geschreven staat. Als er meer kinderen dan vakken zijn (of als meer kinderen hetzelfde tafereel willen afbeelden) krijgen deze "extra" kinderen een ongenummerd vak waarop de het tafereel van hun keuze kunnen tekenen. Onderaan dit vak kan de maker een opdracht aankruisen die moet worden uitgevoerd door de speler die op dit plaatje komt.

Als de tekeningen klaar zijn, plakken we ze (inclusief de erbij gedrukte verhaaltekst) aan elkaar op volgorde. Dit hoeft niet in een rechte lijn, maar een slingerpad is misschien nog leuker.
De extra tekeningen worden geplakt naast de overeenkomstige genummerde vakken, dus zonder dat ze de nummervolgorde doorbreken.

Geef elk kind een verkleind bordspeldeel mee om thuis te tekenen en kleuren en aan de vorige delen vast te plakken.

Ervaringen

Gebruikers melden de volgende ervaringen:

• Walfriedparochie, 2003: